Kto kwalifikuje do żywienia dojelitowego?
Żywienie dojelitowe, znane również jako żywienie enteralne, jest procedurą medyczną, która polega na dostarczaniu pokarmu i składników odżywczych bezpośrednio do przewodu pokarmowego. Jest to często stosowane w przypadku osób, które nie mogą spożywać pokarmu drogą doustną lub które mają trudności z przyswajaniem składników odżywczych z pożywienia.
Kiedy kwalifikuje się do żywienia dojelitowego?
Decyzja o zastosowaniu żywienia dojelitowego jest podejmowana przez lekarza na podstawie oceny stanu zdrowia pacjenta. Istnieje kilka sytuacji, w których może być konieczne zastosowanie tej metody żywienia:
1. Niedożywienie
Osoby cierpiące na niedożywienie, czy to z powodu choroby, urazu, operacji czy innych przyczyn, mogą być kwalifikowane do żywienia dojelitowego. Ta forma żywienia pozwala na dostarczenie niezbędnych składników odżywczych, które organizm potrzebuje do regeneracji i prawidłowego funkcjonowania.
2. Choroby przewodu pokarmowego
Osoby z chorobami przewodu pokarmowego, takimi jak choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy niedrożność jelit, mogą mieć trudności z przyswajaniem składników odżywczych z pożywienia. W takich przypadkach żywienie dojelitowe może być konieczne, aby zapewnić organizmowi niezbędne substancje odżywcze.
3. Zaburzenia połykania
Osoby z zaburzeniami połykania, które uniemożliwiają im spożywanie pokarmu drogą doustną, mogą być kwalifikowane do żywienia dojelitowego. Ta forma żywienia umożliwia dostarczenie pokarmu bezpośrednio do przewodu pokarmowego, omijając przeszkody w drodze połykania.
4. Choroby neurologiczne
Osoby z niektórymi chorobami neurologicznymi, takimi jak pourazowe uszkodzenie mózgu, stwardnienie rozsiane czy choroba Parkinsona, mogą mieć trudności z połykaniem i przyswajaniem składników odżywczych. W takich przypadkach żywienie dojelitowe może być konieczne, aby zapewnić odpowiednie odżywienie.
Jak przebiega żywienie dojelitowe?
Żywienie dojelitowe może być realizowane za pomocą różnych metod, w zależności od potrzeb i możliwości pacjenta. Najczęściej stosowane metody to:
1. Rurka nosowo-żołądkowa
W przypadku krótkotrwałego żywienia dojelitowego, rurka nosowo-żołądkowa może być wprowadzona przez nos i umieszczona w żołądku. Przez tę rurkę podawane są płyny zawierające składniki odżywcze.
2. Rurka jelitowa
W przypadku długotrwałego żywienia dojelitowego, rurka jelitowa może być wprowadzona przez jamę brzuszną i umieszczona bezpośrednio w jelicie cienkim. Ta metoda umożliwia podawanie pokarmu bezpośrednio do jelita, omijając żołądek.
3. PEG (perkutanowa endoskopowa gastrostomia)
PEG to procedura, w której przez skórę i mięśnie brzucha wprowadza się rurkę do żołądka. Jest to stosowane w przypadku długotrwałego żywienia dojelitowego u osób, które nie mogą przyjmować pokarmu drogą doustną.
Podsumowanie
Żywienie dojelitowe jest procedurą medyczną, która może być stosowana u osób, które nie mogą spożywać pokarmu drogą doustną lub które mają trudności z przyswajaniem składników odżywczych z pożywienia. Decyzja o zastosowaniu tej metody żywienia jest podejmowana przez lekarza na podstawie oceny stanu zdrowia pacjenta. Istnieje kilka sytuacji, w których może być konieczne zastosowanie żywienia dojelitowego, takie jak niedożywienie, choroby przewodu pokarmowego, zaburzenia połykania czy choroby neurologiczne. Procedura może być realizowana za pomocą różnych metod, takich jak rurka nosowo-żołądkowa, rurka jelitowa czy PEG. Każda z tych metod ma swoje wskazania i przeciwwskazania, dlatego ważne jest, aby decyzję o zastosowaniu konkretnej metody podjął lekarz.
Wezwanie do działania:
Zapoznaj się z informacjami na temat kwalifikacji do żywienia dojelitowego na stronie internetowej ATVN. Kliknij tutaj, aby uzyskać więcej informacji: https://www.atvn.pl/.